رواية وصية امي كاملة بقلم الكاتبة كوكي سامح

حسن: ممكن تقعدى علشان عاوز اتكلم معاكى 

فرحہ: قبل ما تتكلم فى حاجه انا مليش دعوه باللى بيحصل والله ده بيتك وانت حر فيه

حسن بارتباك وقلق وبيبص شمال ويمين: غصب عنى والله ي فرحه انا بجد نفسى ربنا يتوب عليه

من حوار البنات ده، نفسى اتجوز وربنا يصلح حاالى، بس لحد دلوقتى مش لاقى البنت المناسبه ليا، اللى تشيل أسمى وتصون عرضى 

بس كلهم زف*ت 

فرحہ فى نفسها ( اكيد انت اللى عملت فى اختى كده، اه قولت بقى عبيطه ومش فاهمه حاجه، بس ورحمه امى لخليك تندم على اليوم اللى اتولدت 

فيه ي حسن بس اتأكد)

حسن: فرحہ.. فرحہ!

فرحہ: ها، نعم

حسن: الظاهر كده انك مش معايا

فرحہ لسه هتتكلم بانفعال وتنصحه بس قالت

فى نفسها ( انا لازم اشجعه على اللى بيعملوا

علشان احاول اصورو فيديو، علشان لما اقول

ل وليد على اللى حصل يكون معايا دليل ان

اخوه الملاك البريئ اللى عامله بيبى خلاص

كبر وبقى لى انياب وبتجَرح 💔 انا لازم يكون معايا دليل واتصرف بحكمه معاه) 

شيماء قربت من حسن ومسكته من ايده

فرحہ بانفعال شدتها من ايدها: يلا علشان نطلع 

حسن: ما تسبيها، اصل بابا سأل عليها ونفسه 

يشوفها 

فرحہ: احنا هنطلع ننام 

حسن: بدرى كده! 

فرحہ: معلش اصل جايين من بره وبصراحه

مشينا كتير وانت عارف بقى شيماء مش بتستحمل لا مشى ولا سهر 

حسن: خلاص بس ابقى نزلى شيماء بكرة 

وبصلها، شوشو بكره هجبلك الشيكولاته اللى بتحبيها 

شيماء بصتلوا وابتسمت 

فرحہ: بقولك اي؟ 

حسن: نعم 

فرحہ: بينى وما بينك كده بعد اسبوع عيد جوازنا وناويه اعمل لاخوك مفاجأه، اصل السنه 

اللى فاتت محتفلتش بيه علشان وفاه ماما 

وقولت السنادى اجيب تورتايه وهديه كده 
عليها القيمه وافرحه واهو كلنا نتلم مع بعض
حسن: كل سنه وانتم طيبن وعقبال سنين 
كتيييييير 
فرحہ فى نفسها ( ده الفخ اللى هتقع فيه) 
حسن: طيب تمام يعنى اقول لماما وبابا واكرامى ولا اي الموضوع، اصلك بتقولى بينى وما بينك 
فرحہ: انا هقولهم بنفسى بس قبلها بيوم 
حسن: اشطا 
فرحہ: هى حماتى نايمه كل ده ليه طولت اوى 
حسن بارتباك: مش عارف؟ بس فعلا طولت 

فرحہ فى نفسها ( الواد ده مخبى حاجه لان شكله كده مش طبيعى ده غير انه استغل نوم حماتى 
وجاب بنت فى البيت ومستحيل انها متسمعش
دى نومها خفيف جدا ولما دخلت عليها محستش بيا خالص.. ي ترى فيكى اي ي حماتى)
وسألته: هو مفيش حد من الجيران اتصل بيها
ولا حتى سأل عليها
حسن ب ارتباك: اه ااه اه، لا لا
فرحہ: فى اي ي بنى اه ولا لأ
حسن: بصراحه طنط سيده سألت عليها وقولتلها
نايمه
فرحہ: دى لما تقوم من النوم هتبهدلك

حسن: عارف 
فرحہ بابتسامه سخريه: اه ما المزه كانت عندك فى الاوضه 
حسن: والله ي فرحہ مش هتكرر تانى 
بس ورحمه مامتك بلاش وليد يعرف 
فرحہ بخباثه: عيب عليك 
عز صحى على ايدها وابتدى يعيط 
شدت شيماء علشان تطلع شقتها وبصتلو
وقالت: لما تحب تجيب المزه تانى ابقى خلى بالك ي ذكى وعموما ابقى اعزمها على عيد جوزانا
حسن بضحك وغمز بعينه: ماشى
طلعت فرحہ على شقتها وهى منهاره 
مش عارفه تتصرف ازاى؟ 
دخلت الشقه وقفلت الباب ويدوب غيرت ل شيماء 
هدومها ولاحظت ان الحبوب الحمرا راحت من جسمها 
وافتكرت انها نسيت تجيب التحاليل اللى نزلت 
اصلا علشانها 
مسكت الفون واتصلت ب وليد وقالت إنها

راحت المعمل بس التحاليل فى الفرع التانى 

وبعد ساعه هتكون فى المعمل ده 

وطبعا فهمته ان مقدرتش تستنى كتير وطلبت 

منه يجيبها معاااه وهو راجع من المكتب

شيماء بتشاور على بوقها: جعانه.. جعانه 

فتحت لها التليفزيون على قناه الكرتون 

وسابتها تتفرج لحد ما تغير هدومها وتنيم عز 

وتطلع تعمل لها أكل علشان تأكلها 

دخلت غيرت هدومها ونيمت عز بالعافيه